Estudiamos a Vincent Van Gogh

Os rapaces de terceiro e cuarto de primaria dentro do estudio do color na clase de Plástica fixemos un traballo sobre o pintor holandés Vincent Van Gogh.

Coñecimos a este pintor a través de vídeos que nos presentaron a súa biografía e a súa obra.

Gustounos moito porque trata a cor dun xeito moi vivo, ainda que a súa vida nos pareceu un pouco triste e chea de peripecias e dor.

Esta é unha breve biografía:

Vicent van Gogh é un dos máis famosos pintores holandeses. Naceu en 1853. Cando era novo, Van Gogh foi predicador, como o seu pai. Pero cando cumpriu os vinte e sete anos decidiu que quería estudar arte na cidade de Bruxelas, en Bélgica. Despois foi a Francia, onde coñeceu a moitos outros artistas que vivían en Paris.
En 1888, Van Gogh foi a vivir ao sur de Francia, a unha cidade chamada Arlés. Alí sentiuse impresionado polas cores e os contornos da terra. En quince meses creou máis de 200 pinturas e 100 debuxos. Pintaba con grandes brochazos, usando cores brillantes e cálidos.
A forma en que pintaba e as cores que elixía móstrannos o entusiasmo que sentía Van Gogh vivindo en Arlés.
Pero Van Gogh púxose moi enfermo, e as pinturas que fixo antes de morrer móstrannos que os seus sentimentos cambiaran. As cores que utilizaba eran máis escuros, e a súa aparencia física triste e furiosa.
Hoxe podemos ver pinturas de Van Gogh en museos de todo o mundo. Fotos dalgúns dos seus cadros, como Os girasoles e A cadeira, son reproducidas a miúdo en tarxetas e pósters. As súas pinturas seguen sendo interesantes para nós, porque nos falan dos seus diferentes estados de ánimo e do tipo de xente e lugares que coñeceu.

Estudiamos con detalle algunhas das súas obras máis representativas e despois fixemos as nosas propias interpretacións delas.

Esta é a Noite estrellada, pintámola nun grande mural e despois todos fixemos unha interpretación libre.

Esta paisaxe nocturna foi pintado en 1889 no sanatorio de Saint-Rémy (Provenza), onde Van Gogh foi ingresado polos seus ataques de epilepsia, un ano antes de que se suicidase.
A diferenza das súas outras obras, esta paisaxe non foi pintado ao aire libre, senón desde a habitación do sanatorio, onde só podía ver o ceo a través dunha pequena fiestra. En tan extrema situación, o xenio holandés extraeu do seu interior esta escena, na cal a natureza estala, desprega a súa enerxía e exhibe todo o seu esplendor.

Natureza subxetiva
A Van Gogh atraíalle moi especialmente a noite por- que despregaba unha luz especial. As estrelas e a lúa daban vida a unha paisaxe adormentada e inmóbil. Nesta obra a noite cobra un sentido  enteramente sub- xectivo.
De todas as paisaxes que creou, leste é o máis vigoroso e suxerente. A natureza envólveo todo, deixa ao ser humano pequeno, que se ve abrumado ante unha forza que non pode controlar.
Van Gogh debíase sentir así, indefenso ante as adversidades da vida e ata ante si mesmo, incapaz de superar a súa angustia.

As cores rechamantes e as liñas en espiral do ceo e do ciprés reproducen a ines- tabilidade do seu estado de ánimo e a necesidade de descargar esta frustración que lle inundaba por dentro. Todo isto forma parte dunha estrutura que tamén chama a atención; o cadro divídese claramente en dous partes, o ceo estrelado e o pobo, presidido pola longa agulla que forma a torre da igrexa. Pero o gran ciprés que hai en primeiro plano rompe esta división, elevándose ondulante ata arriba do todo da obra. Incluso as montañas serpentean e parecen unirse co ceo.
O artista holandés crea por encima do realismo, pero tamén vai máis aló de mostrar os efectos da natureza. Este é o lugar onde reproduce a súa tensión interior, e a luz e a cor son o medio para expresala.

 

Puntos crave da obra
O contraste entre a clari- dade e movemento do ceo, coa quietud e escuridade do pobo.
A estreita conexión entre as formas representadas co estado de ánimo do artista. A cor non se corresponde coa realidade, senón coas emo- cións.
Os contornos, na parte inferior, están marcados cunha liña negra grosa, como era característico tamén na obra do seu compañeiro Gauguin.
As únicas liñas rectas son as dos tellados das casas.
O aura luminosa que envolve a Lúa, fai que esta se confunda cun Sol.
O ciprés xigante seguramente é unha alusión á morte.

 ............

 

Ademáis traballamos ún dos seus cuadros de girasoles

 

 

O famoso cadro da súa habitación en Arles:

 

 

Unha paisaxe de verán con ciprés:

 

...e algúns dos seus autoretratos: